De verwondering proberen over te brengen. Dat is wat Nico Boele probeert in zijn podcast, of luusterloopke, ‘De Verbiending’. Samen met Geert Zijlstra trekt hij door het Zuidelijk Westerkwartier en neemt hij de luisteraar mee langs alles wat er te ontdekken valt. En wie kan dat beter doen dan een voormalige boswachter? “Boswachter dat word je niet, dat ben je.”

Verleden als boswachter

Nico heeft jaren gewerkt als boswachter in het Zuidelijk Westerkwartier. Met veel spelers en belanghebbenden, maar ook emoties en weerstand, was dat niet altijd een makkelijke opgave. “Hoe kan het zo zijn dat mensen het landschap in hun bloed en genen hebben, maar dat je dat niet kunt combineren met het doel van de overheid om de natuur te beschermen?” En daar zocht Nico al naar de verbinding. “Ik heb het als uitdaging gezien om daarin wat harmonie te vinden.” Eenmaal begonnen is hij daar ook nooit meer mee gestopt. “Ik ben natuurlijk een enorm saaie boswachter, omdat ik nooit ben verkast”, vertelt Nico met een knipoog. “Het was niet dat ik het lef niet had. Je weet pas na een paar jaar hoe zo’n netwerk en gebied écht werkt. En dan begint het pas.”

Al luisterend de natuur in

Hoe de podcast precies tot stand is gekomen? Simpel. Iemand van het Ommelander Media Collectief had Nico al in beeld en stapte op een dag op hem af. “Hij zei: ‘Nico, ik wil een podcast met jou maken over de natuur’. ‘Nou, dat is mooi’ zei ik.” En zo geschiedde. Met verhalenverteller Geert Zijlstra trekt hij door het Zuidelijk Westerkwartier en samen nemen ze de luisteraar mee op hun wandeling. Een luusterloopke dus. Veel voorbereiding gaat er niet aan vooraf en dat is bewust. “Als je het gaat voorbereiden, gaat het juist mis! Je moet gewoon gaan lopen, dan kom je dingen tegen en keuvel je daarover met elkaar.”

De verwondering en verbinding

De naam van de podcast, ‘De Verbiending’, verwijst naar de verbinding tussen natuur, landschap en geschiedenis. Die verbinding maken Nico en Geert aan de hand van anekdotes, “gekke dingen, leuke dingen, bijzondere dingen.” Soms ook door iets aan te halen wat minder lekker liep. “Ik probeer ook eerlijk te zijn over dingen die wij een keer verkeerd hebben gedaan of als het anders had gekund.” Dat is iets wat Nico belangrijk vindt. “Geef het maar toe, dan kun je vooruit.”

Nico sluit af met één van die mooie anekdotes. “Ik zat in de bioscoop in Drachten en hoorde geroezemoes achter me.” Na een tijdje werd hij op z’n schouder getikt. “Meneer, bent u ook boswachter?”, vroeg een jonge vrouw aan Nico. “Ze vertelde me dat ik jaren geleden met haar en haar klas op stap was geweest in de natuur en dat we beestjes hadden gevangen. Dat had zo’n indruk op haar gemaakt dat ze lerares biologie is geworden.” Dat raakte Nico zo dat de tranen in zijn ogen sprongen. “Dat is mijn werk, dat is mijn vak: de verwondering proberen bij te brengen.”

Luister naar ‘De Verbiending’ en waan je even in de natuur!